Een puppypleeggezin is een gezin dat een puppy opvoedt voor het Koninklijk Nederlands Geleidehonden Fonds (KNGF Geleidehonden). Na een jaar gaat de pup naar de hondenschool, waar hij een opleiding volgt tot geleidehond. Erg belangrijk werk dus, het opvoeden van een toekomstige geleidehond! Hoe is het eigenlijk om een puppypleeggezin te zijn? Je doet het voor een goed doel, maar er zitten ook een aantal vervelende kanten aan, zoals het afscheid nemen. Hoe ga je daar als gezin mee om? Rianne Wennink is moeder van drie kinderen en samen met haar man heeft ze ervoor gekozen om een jaar lang een pleegpuppy in huis te nemen.

Pleeghond
Rianne: “Vroeger hadden we een blinde hond. Toen deze overleed hadden we hier erg veel verdriet van. Daarom twijfelden we erg of we een nieuwe hond zouden nemen. Misschien wilde ik na een paar jaar wel weer gaan werken. Een ‘pleeghond’ voor een bepaalde tijd zou een ideale oplossing zijn, maar we wisten niet of er zoiets bestond. Totdat we een artikel lazen van KNGF Geleidehonden. Dit was precies iets voor ons: een jaar een pup in huis om op te voeden voor een goed doel. Na ons goed geïnformeerd te hebben, besloten we om de stap te nemen. Inmiddels hebben we al twee honden gehad en zijn we nu met de derde bezig.”

Een zwaar jaar
“Het eerste levensjaar van een hond is voor de baas het zwaarste jaar. Je maakt dan de moeilijkste periode mee. Het is belangrijk om ervoor te zorgen dat hij zo min mogelijk nare ervaringen meemaakt. Zo mag je hem bijvoorbeeld niet straffen, maar moet je hem afleiden als hij iets doet wat niet mag. Met je kinderen moet je goede afspraken maken. Ook zij moeten zich aan de regels houden! Een klein hondje heeft een ontzettend grote aaibaarheidsfactor. Toch mag hij niet aangehaald worden als hij aan de lijn loopt. Dit mag namelijk ook niet als hij later aan het werk is. Maar als je met de pup over straat loopt, zijn er altijd mensen die hem toch proberen te aaien. Dan moet je goed uitleggen dat hij aan het werk is. Dit is soms erg vermoeiend, maar je moet sterk in je schoenen staan. Wat nu niet mag, mag nooit.”

Contact
”Het afscheid is het allerergst, al houd je in je achterhoofd dat het voor een goed doel is. Iedere keer is het weer moeilijk, hoe vaak je het ook meegemaakt hebt. Je bent een jaar intensief met de pup bezig en natuurlijk raak je aan hem gehecht. Als het tijd is voor de hond om naar de hondenschool te gaan, krijg ik altijd een soort schuldgevoel. Je weet dat hij je even gaat zoeken als hij merkt dat je weg bent. Je kunt wel bellen, maar als hij op de hondenschool zit, mag je geen contact met de hond. De hondenschool houdt je op de hoogte van zijn vorderingen. Je hoort altijd of het goed gaat en of hij de zware opleiding tot geleidehond heeft volbracht. Het leukste is als je daarna in contact kunt komen met zijn nieuwe baasje. Dan krijg ik een soort gevoel van rust: hij doet het goed!”

Vrijheid
“Als je erover nadenkt om een pup van KNGF Geleidehonden in huis te nemen, moet je je wel goed laten informeren. Er komt namelijk een hoop werk en emotie bij kijken, maar al het werk is het dubbel en dwars waard als je hoort dat hij een visueel gehandicapt persoon meer vrijheid geeft!”