Mijn reis naar Costa Rica:

Door Sander Elzerman

Op 6 april  won ik de aflevering van Capibara. Misschien was het pure toeval, maar deze dag was ook mijn verjaardag. Met de gewonnen kilometers heb ik in augustus 2003 een reis kunnen maken naar Costa Rica en Panama. Deze groepsreis duurde 22 dagen en werd georganiseerd door Djoser.

Regentijd

Na een dag in hoofdstad San José te hebben doorgebracht gingen we naar het eerste Nationale Park: Manuel Antonio. Onderweg stopten we bij de vulkaan Poas. Hier hadden we een schitterend overzicht over een azuurblauw kratermeer. Ondanks de geweldige stortregens, we zaten namelijk middenin de regentijd, hebben we de volgende dag in het nationale park veel dieren gezien. Van prachtige groene en zwarte leguanen tot drie- en tweetenige luiaarden en nog veel meer apen. We hadden het geluk twee soorten te zien: het gewone kapucijnaapje en het wereldwijd bedreigde gele doodshoofdaapje. Heel grappig om die in groepjes langs te zien komen. Helaas zagen we maar een beperkte hoeveelheid vogels. Voor mij als vogelaar viel dat een beetje tegen. Maar ze schuilden natuurlijk voor de regen.

Befaamde vogel

Van de kust trokken we het binnenland in. De volgende dagen zouden we doorbrengen in het nevelwoud van het Nationale Park Monteverde. Dit natuurgebied is bekend om zijn befaamde Quetzal, een vogel met een prachtig verenkleed.

Een groenblauwe, glanzende vogel met een prachtige lange staart en een knalrode buik, dat is de Quetzal. Dit was dé soort die ik deze vakantie hoopte te zien. Ik was dan ook aangenaam verrast toen ik ’s ochtends een vrouwtje in de hoteltuin zag. Gelukkig kwam ik ook nog een volwassen mannetje en een onvolwassen mannetje en vrouwtje tegen.
Daarnaast had ik het geluk om de Three-wattled Bellbird te vinden, die op wereldschaal bedreigd wordt. Naast de mooie vogels en enkele witsnuitneusberen en Mantelbrulapen, zagen we ook een wasbeer, grijze vos en de blue morpho. Dit is een vlinder die zo groot als je hand is.

In de kolibrietuin konden we van heel dichtbij zes soorten kolibries zien en een tweetal bananaquits. Er werd ook een wandeling gemaakt over loopbruggen. Tijdens deze ‘airwalk’ loop je tussen de toppen van de bomen en zag je de wereld vanuit een heel ander perspectief. De adembenemende natuur maakte een geweldige indruk. Overal bomen vol met mos en varens van wel drie meter hoog.

Een land vol verscheidenheid

Costa Rica is een relatief klein land met een oppervlakte dat iets groter is dan Nederland, maar het kent een grote verscheidenheid aan biotopen. Vooral in de tweede week van onze reis kon je dit merken. Tijdens een bezoek aan het Nationale Park Rincon de la Vieja bezochten we diverse vulkanische activiteiten. Dit park steekt boven de savanne uit. Daarna trokken we door naar het, in het moeras gelegen Nationale Park Cano Negro. Tijdens de boottocht zag je de mantelbrulapen en de gewone kapucijnapen langs slingeren. Maar ook qua vogels was er veel te genieten. Zo zagen we twee soorten trogons en diverse soorten reigerachtige en slangehalsvogels. ’s Avonds hadden we het geluk dat de wolken wegtrokken en we de lavastromen uit de vulkaan Arenal konden aanschouwen.

Vervolgens reden we verder richting de oostkust. Hier bezochten we het Nationale Park Tortuguero, dit park is niet voor auto’s toegankelijk. Voor het eerst zag ik in dit park de soepschildpad. Heel voorzichtig zagen we ze eieren leggen en ze vervolgens toedekken. Een fascinerende ervaring, als je bedenkt dat ze wel vele tientallen jaren oud kunnen worden en de hele wereld in de tussentijd rondzwemmen. Dit was het einde van een prachtige dag, waarop we overdag geruisloos met een klein bootje door het tropisch regenwoud gleden. Soms werd het geheel stilgelegd en genoten we van de stilte, de apen die voorbij slingerden en de Toekans die over vlogen.

Het bedreigde landschap

We daalden af langs de oostkust en maakten nog een tussenstop in Cahuita voor we de grens overstaken naar Panama. Hier in het kleine Cahuita kruisten hele troepen Leafcutter Ants onze weg. In Panama verlieten we vaste land om naar het archipel Bocas del Toro te varen. Vanaf de eilanden kozen we het ruime sop om te snorkelen bij het koraal. Voor het eerst zag ik dit bedreigde landschap. Laten we hopen dat de mensen slim genoeg worden om het te gaan beschermen, want het zou doodzonde zijn als dit verloren zou gaan. Heel leuk waren de Tuimelaars die zich hier af en toe lieten zien.

Vogelexcursie

De tweede stop in Panama bevond zich landinwaarts. Het Nationale Park Volcan Baru is, net als Monteverde, een nevelwoud. Onder leiding van een Nederlands gids kreeg ik bijna een privé vogelexcursie. We waren hier getuige van diverse voedselvluchten, genaamd feeding flocks, waarbij meerdere soorten vogels samen voedsel zoeken. De groepen die wij zagen bestonden uit zo’n 10 tot 15 soorten. Zo schoot het totaal aantal vogelsoorten wat ik tijdens deze reis heb gezien omhoog.

In Costa Rica was laatste stop in Domical. Daarna gingen we weer naar de hoofdstad. Op het strand foerageerde nummer 200: een groepje van vijf drieteenstrandlopers. Die zie ik nota bene ook in Nederland! In totaal heb ik 203 vogelsoorten gezien, waarvan het grootste deel nieuwe soorten waren. Het was een geweldige ervaring en een prachtige reis.

 

Dagboek: Droomreis Capibara

Door Walter Craanen

7 februari
Op zaterdag 7 februari 2004 vertrokken we. Na een tussenlanding in Miami en een vertraging van zeven uur kwamen we die nacht laat aan in San Jose. Na een nacht van weinig slaap stond de eerste echte volle dag in Costa Rica voor de boeg. Eenmaal op weg reden we langs verschillende koffieplantages en zagen we de waterval La Paz (vrede). De vulkaan Puas die we erg graag wilden bezichtigen konden we jammer genoeg niet zien vanwege de regen en de mist.

9 februari
Na de tweede overnachting in een prachtige omgeving met onder andere een mooie vlindertuin, gingen we op pad naar de Costa Ricaanse Biesbosch. Onderweg hier naar toe hebben we een bananenplantage bezocht, waar we een paar Goliath-kevers tegen het lijf liepen. Vervolgens zijn we per boot naar Torteguero gegaan. Prachtig, prachtig, wel erg nat.

Aan het eind van de middag zijn we naar een dorpje geweest waar naast de hoge kokosnotenbomen een basketbalveld te vinden was. Natuurlijk hebben we het bijbehorende strand waar normaliter de schildpadden hun eieren leggen bezocht.

De volgende dag ben ik met nog een paar anderen per kano door de kanalen van Torteguero gevaren. Een adembenemende ervaring…kaaimannen gezien, apen, toekans en leguanen!

Na een verdiende nacht rust zijn we doorgegaan naar de havenstad Limon. Hier hebben we eerst wat gegeten in het plaatselijke restaurant. Vervolgens hebben we in het stadspark onze eerste luiaard gezien. Later zagen we deze uiterst ontspannen dieren wel vaker. De stad zelf, althans van wat we ervan gezien hebben, was iets minder ontspannen. Met onze gids voorop en de chauffeur er achteraan werden we gelukkig niet veel lastig gevallen.

14 februari
Dit was een lange dag. Na een duik in het 50 c° zwavelbad stapten we de bus in. Op weg naar de top Irazu kwamen we boven het wolkendek. De Irazu ligt op bijna 4000 meter. Het was heel mooi om dit te zien. Daarna bezochten we de kerk van Cartago. Hier bevindt zich een Maria beeldje (het lijkt meer op een steen) dat ze vroeger probeerden te stelen, maar het beeldje verscheen elke keer weer op dezelfde plek. Later hebben ze een kerk om het bewuste beeldje heen gebouwd. Na weer lang (maar zeker mooi) gereisd te hebben reizen was het eindpunt die dag de werkende vulkaan Arenal. ‘s Avonds leverde de vulkaan met de lavaklompen een prachtige uitzicht op.

15 februari
De dag erop, wederom een warme tocht. Dit keer van Arenal naar Buena Lodge (onze paardenfarm). We wierpen een laatste blik op de vulkaan die de avond daarvoor nog had staan gloeien. Tijdens de reis hebben we onder andere neusbeertjes gezien. Ook hebben we onderweg een opvangcentrum van in beslaggenomen of verdwaalde dieren bezocht. De begraafplaatsen in Costa Rica zijn allemaal wit (ligt koel) en veel graven zijn boven de grond. Volgens onze gids spaarde dit de kosten uit. Wie zijn wij om hem niet te geloven!

16 februari
Een bijzondere wandeling op de agenda, maar was het nu wel of niet jammer dat het zo gigantisch regende in Monteverde / St-Elena? Het gaf wel een hele aparte dimensie aan de wandeling. Niets was bestand tegen deze regenbuien, zelfs onze poncho’s niet! Zo hoort een oerwoud er wel uit zien. En hebben we nog dieren gezien? Jawel één wandelende tak.Wat ook erg mooi was dat tijdens die weinige momenten dat het droog was er overal vogels te voorschijn kwamen en we overal gekwetter hoorden. De wegen die al slecht waren, waren nu veranderd in stromende modderpoelen. Het was een vreemde ervaring dat het slechte weer zulke mooie momenten kan opleveren. Tijdens die bewuste laatste dag kregen we tot twee keer toe een lekke band, waarbij we met die tweede zelfs nog een paar kilometer hebben doorgereden omdat er geen reserve meer was. Uiteindelijk werden om 14.00 uur afgezet op het vliegveld, waarna we slechts met een vertraging van 24 uur (…) weer in Nederland landden.

Ik wil de AVRO – Capibara nogmaals heel hartelijk danken voor de mogelijkheid om deze schitterende reis te ondernemen..