Gastauteur: Stijn Peters
Familie: Sciuridae (eekhoorns)Genus: Cynomys (prairiehonden
Bij de naam prairiehond denk je waarschijnlijk niet als eerste aan een eekhoorn. En toch is dat precies wat de prairiehond is. Die benaming kreeg hij vanwege het blaffende geluid dat hij maakt als hij vijanden tegenkomt. Het leefgebied in Amerika zorgde uiteindelijk voor het voorvoegsel ‘prairie’
Sociale graver
Prairiehonden leven in groepen die bestaan uit vijftig tot honderd familieleden. Elke groep woont in zijn eigen burcht, die bestaat uit een ingenieus gangenstelsel met verschillende kamers. Mannetjes leven vaak gescheiden van de vrouwtjes. Met als uitzondering het voorjaar, wanneer volop gebruik wordt gemaakt van de nestkamers. Juist in die periode zijn de vrouwtjes erg agressief. Door te klappertanden en te bijten wordt andere prairiehonden duidelijk gemaakt dat ze niet gewenst zijn rondom hun jongen. Mannetjes laten dit soort agressie alleen zien, wanneer ze worden belaagd door een onbekende mannelijke buurtgenoot.
Luidruchtig
Overdag komen prairiehonden vaak bovengronds. Daar zetten ze hun stevige tanden in planten, zaden, wortels en gras. Ook wordt er tijd genomen om zich uitgebreid te wassen en om te spelen. Daarbij verliezen de prairiehonden hun omgeving niet uit het oog. Zodra er gevaar dreigt alarmeren de diertjes hun soortgenoten met heftig gepiep en gespring om dan weer snel onder de grond te verdwijnen
Huisdier
Een prairiehond vraagt veel aandacht van zijn eigenaar. Dat begint al direct na de aankoop met het temmen van de dieren. Iets wat vanwege hun wilde gedrag noodzakelijk is. Alleen met training en geduld kan de agressie richting mensen worden verminderd. Het aanbieden van mogelijkheden om zich te verstoppen werkt daar nog aan mee. Desondanks zijn de dieren in de eerste maanden van het jaar wel eens agressief. Dit gedrag gaat in de meeste gevallen weer voorbij. Aan hun huisvesting stellen prairiehonden hoge eisen. Het liefst graven ze holen onder de grond. Worden ze gehouden in een kooi dan moet die voorzien zijn van verstopplaatsen en genoeg knaagmateriaal. Een dagelijkse wandeling door een kamer die ‘bijtveilig’ is weten de dieren ook te waarderen.